Nous voulons nos jours de liberté !

(Nederlandse versie volgt)

Mme Dutordoir,
Mr Hautekiet,
Mr Gilson,

Ces dernières années, les chemins de fer ont connu de nombreuses évolutions et transformations. Les agents ont donné le meilleur d'eux-mêmes pour s'adapter aux restrictions budgétaires et aux augmentations de productivité exigées. Nous tous, cheminots, avons donné de notre temps, de notre cœur, de notre énergie, pour continuer de rendre le meilleur service à nos voyageurs, à nos clients, à nos bénéficiaires, à nos collègues, ainsi qu’à notre groupe d'entreprises. Ajoutons que durant la crise du coronavirus, malgré le risque sanitaire et la peur omniprésente pesant sur chaque jour de travail, nos trains n'ont cessé de rouler.

Dans énormément de fonctions, nous avons souffert d'un manque criant de personnel. Au niveau opérationnel, de nombreux agents ont vu leurs jours de congé et leurs libertés s'accumuler à cause des nécessités de service, et ce durant plusieurs années. Le problème a voyagé de dépôt en dépôt, de lieu de travail en lieu de travail, de fonction en fonction. Tous, nous avons souffert à un moment ou un autre de cette pénurie de personnel.

Au niveau administratif, les restrictions budgétaires ont aussi fait des dégâts. Entre départs non compensés, modifications des directions, réorganisations, etc., tout le monde sans exception a vu sa charge de travail augmenter au fil des années.

Aujourd'hui, à cause de ces situations difficiles, beaucoup d'agents se retrouvent avec un grand nombre de congés et de libertés excédentaires. Et nous apprenons maintenant que faute de pouvoir les accorder, ces jours seront rémunérés.

Personne ne souhaite ça. Tous les signataires de cette pétition s'accordent à le dire : la vie privée ne s'achète pas. Ce n'est pas en touchant on ne sait quelle somme que nous compenserons le fait de ne pas avoir pu passer une semaine au ski ou à la plage avec nos enfants, nos familles... ce n'est pas cet argent qui nous rendra ces moments tantôts banals, tantôt exceptionnels dans une vie, que toute personne souhaite partager avec ses proches. Pour les uns c'est le spectacle de danse de leur enfant, pour d'autres le match de football crucial de la saison, pour d'autres encore c'est simplement partager un petit déjeuner en famille avant l'école, un week-end en amoureux, une journée de détente à la mer, un restaurant entre amis, ou simplement une journée de repos à la maison, devant la télé sous une couverture...

Tous ces moments intimes, de joie, de bonne humeur, de partage, que nous avons sacrifiés au bénéfice de nos entreprises ne peuvent pas simplement être échangés contre quelque somme d'argent que ce soit. Pour combien d'argent expliqueriez-vous à votre enfant si fier de faire son premier spectacle scolaire que vous ne serez pas là ? Pour combien expliqueriez-vous à vos amis que pour la énième fois, il faudra reporter la soirée parce que vous travaillez ? Quelle somme fixeriez-vous pour qu'à la place d'aller passer une ou deux semaines en vacances au ski; à la mer ou n'importe où ailleurs en famille, vous restiez en Belgique pour travailler ? Qu'importe la somme que vous donnerez en échange de tous ces merveilleux moments, elle aura une valeur nettement inférieure à ce que nous, cheminots dévoués, avons perdu.

Étant convaincus que vous aurez à coeur de veiller au bien-être de chacun, nous insistons d'une seule voix pour que la rémunération ou la récupération de nos jours de liberté excédentaires soit laissée à notre libre choix. Jamais nous ne retrouverons les moments perdus, mais nous avons encore l'opportunité d'en créer d'autres !

Merci de votre attention.

==================

Mevrouw Dutordoir,
Mijnheer Hautekiet,
Mijnheer Gilson,

De afgelopen jaren hebben de spoorwegen heel wat transformaties en veranderingen ondergaan. Het personeel heeft hierbij steeds zijn uiterste best gedaan om zich aan te passen zowel aan de budgettaire beperkingen als aan de geëiste productiviteitsverhogingen. Wij, de cheminots, hebben onze tijd, ons hart en onze energie gestoken in het blijven aanbieden van de best mogelijke dienstverlening aan onze reizigers, onze klanten, onze collega’s en eveneens aan de NMBS-groep. Zelfs tijdens de Coronacrisis zijn de treinen niet blijven stilstaan, ondanks het gezondheidsrisico en de alomtegenwoordige angst op besmetting die op elke werkdag drukte.

Veel beroepscategorieën kampen met een ernstig personeelstekort. Op het operationeel niveau zagen tal van bedienden hun verlof- en vrije dagen zich opstapelen omwille van dienstnoodwendigheden, en dat gedurende vele jaren. Het probleem verplaatst zich van depot naar depot, van werkzetel naar werkzetel en van functie naar functie, maar we hebben allemaal op zeker moment geleden onder deze personeelstekorten.

Op het administratieve niveau hebben de budgettaire beperkingen eveneens hun tol geëist. Door het niet vervangen van vertrekkende medewerkers, veranderingen in het management en reorganisaties heeft iedereen, zonder uitzondering, de werkdruk de afgelopen jaren voelen toenemen.

Door deze moeilijke situatie zien veel bedienden zich nu geconfronteerd met een groot aantal achterstallige vrije dagen. Onlangs hebben we moeten vernemen dat deze dagen niet toegekend kunnen worden en bijgevolg zullen worden uitbetaald.

Niemand zit hierop te wachten. Alle ondertekenaars van deze petitie zijn het erover eens dat op vrije tijd geen prijs staat. Geen enkel bedrag kan ‘quality’ tijd met het gezin, familie of vrienden compenseren. Geen geld op de wereld kan die momenten goedmaken. Voor sommigen is het de dansvoorstelling van hun kind, voor anderen de cruciale voetbalwedstrijd van het seizoen, voor weer anderen is het gewoon samen ontbijten, een romantisch weekeinde, een dag ontspannen aan zee, een restaurant met vrienden, of gewoon een dagje rust thuis voor de TV onder een dekentje,… gewoon belangrijker.

Al deze momenten van vreugde, van plezier en van delen die we hebben opgeofferd voor onze bedrijf, kunnen niet afgekocht worden voor om het even welk geldbedrag. Hoe kan je je kind op zij/haar eerste schoolvoorstelling uitleggen dat je er niet bij zult zijn? Hoeveel is het je waard om aan je vrienden alweer te moeten uitleggen dat een gezellig avondje voor de zoveelste keer uitgesteld moet worden omdat je moet werken? Wat is een skireis, of een vakantie aan het strand waard, als je er zelf niet bij kan zijn, omdat het werk het niet toelaat ? Het gaat hier duidelijk om verloren momenten van ons, toegewijde cheminots.

Wij gaan er vanuit dat voor u het welzijn van elk van ons in het hart draagt.  En daarom dringen we er unaniem op aan om ons de vrije keuze te laten tussen uitbetaling of toekenning van onze achterstallige vrije dagen.   De verloren momenten zullen we nooit terugkrijgen, maar dit zou ons wel de kans geven om er nieuwe te creëren!

Dank u voor uw aandacht.      

Vos collaborateurs dévoués / Uw toegewijde medewerkers    Contacter l'auteur de la pétition